ارزیابی میزان آمادگی سازمان‌های فعال در صنعت هوانوردی برای تبدیل آنها به سازمان یادگیرنده

روند تاریخی شکل‌گیری و توسعه سازمان‌های دارای تکنولوژی بالا نظیر شرکت‌های فعال در صنعت هوانوردی نشان می دهد که سازمان‌ها با ساختارهای سنتی برای همسویی با تغییرات پیرامونی، توان رقابتی و انعطاف‌پذیری نداشته و به نا‌کارآمدی در عرصه رقابت‌های اقتصادی محکوم شده‌اند. این سازمان‌ها دریافته‌اند که خروج از این بحران مستلزم تجهیز به ابزارهایی جدید است. یکی از مهمترین این سازوکارها، ایجاد فرایند یادگیری در سازمان و نهادینه کردن سازمان یادگیرنده است. بر این اساس، پژوهش حاضر به بررسی میزان آمادگی جامعه آماری برای تبدیل به سازمان یادگیرنده می‌پردازد. سؤال اساسی در این پژوهش عبارت است از اینکه تا چه میزان ویژگی‌ها و خصوصیات موجود در ادبیات نظری در باب سازمان‌های یادگیرنده در جامعه آماری مورد بررسی وجود دارد. جامعه آماری این پژوهش، دانشگاه هوایی شهید ستاری بوده و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به تعیین نمونه پرداخته شده است. روش گردآوری داده‌ها پرسشنامه حضوری بوده و از روش تحقیق توصیفی- میدانی استفاده شده است. نتایج حاصل از روش‌های آماری، حاکی از وجود شکافی معنا‌دار در خصوص برخی مؤلفه‌ها برای تبدیل به سازمان یادگیرنده است. در پایان با توجه به یافته‌های پژوهش پیشنهادهایی برای جامعه علمی و مدیران سازمان ارائه شده است.